ΘΕΜΑΤΑ

Μία μόνο νοσηλεύτρια μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την καθημερινότητα ενός παιδιού που νοσηλεύεται αλλά και της οικογένειάς του. Ωστόσο, η πανδημία COVID-19 έχει επιδεινώσει την έλλειψη νοσηλευτών, με συνέπεια πολλοί ασθενείς, μεταξύ των οποίων και παιδιά, να μην λαμβάνουν τη φροντίδα που χρειάζονται.

Μέσα από τις φυλακές Women’s Eastern Reception Diagnostic and Correctional Center στο Mιζούρι, μία κρατούμενη μιλά για την παράσταση που συμμετέχει: «Είναι διασκεδαστικό γιατί είναι διαφορετικό. Μου αρέσει πολύ να δουλεύω με αυτήν την ομάδα γυναικών. Δουλεύουμε σκληρά μαζί για να δημιουργήσουμε κάτι καταπληκτικό».

«Στο παρελθόν, πριν τη διάγνωσή μου, είχα υπάρξει μέλος χορωδίας αλλά αισθανόμουν μια απόσταση, μια αποσύνδεση», λέει ο σαξοφωνίστας Jamie. «Δεν ήμουν σίγουρος πώς να εκφράσω τις ανάγκες μου, με αποτέλεσμα να αποχωρήσω από πολλά μουσικά σύνολα». Η ορχήστρα National Open Youth Orchestra (NOYO) δημιουργήθηκε το 2018 για να καλύψει το κενό που υπήρχε σε επίπεδο παροχής ευκαιριών για νέους μουσικούς με αναπηρία.

Στέκεσαι για μία στιγμή στο Σύνταγμα και βλέπεις παιδιά να κάνουν σκέιτ, ανθρώπους να περπατάνε βιαστικά προς το μετρό, μίμους και ζογκλέρ να κάνουν ταχυδακτυλουργικά, τουρίστες να περπατούν νωχελικά. Και δεν σου περνάει από το μυαλό, ότι κάποτε εκεί υπήρχε μία άλλη πόλη, μία εντελώς διαφορετική ζωή. Ότι στέκεσαι κυριολεκτικά πάνω από την ιστορία.

Ένα παιδί δέχεται πολλά αγγίγματα. Γονείς, στενοί συγγενείς, θείοι, φίλοι της οικογένειας, δάσκαλοι μπορεί να του χαϊδέψουν το κεφάλι, να του τσιμπήσουν τα μάγουλα, να του δώσουν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ένα φιλί.

«Το ψυγείο ξεκίνησε να αδειάζει. Κάποιες φορές στο δείπνο ετοίμαζα γάλα με σοκολάτα για τα παιδιά κι εγώ έτρωγα ένα μήλο», ανέφερε η Λίζα, μία 27χρονη αισθητικός στη Ρώμη.

Τον Δεκέμβριο του 2020, παράλληλα με τις εξαντλητικές συνέπειες της πανδημίας που βρίσκονταν ακόμη σε πλήρη εξέλιξη, οι κάτοικοι των Janja και Mataba, στην περιοχή Γκακένκε της Βόρειας Ρουάντα, ήρθαν αντιμέτωποι με πλημμύρες και κατολισθήσεις, που κατέστρεψαν ολόκληρα σπίτια και καλλιέργειες.

Όταν μιλάμε για τραύματα, συνήθως εννοούμε τραύματα επιδερμικά. Ένα πέσιμο, μία γρατζουνιά, ίσως μερικά ράμματα. Δεν συνηθίζουμε να μιλάμε για τραύματα ψυχικά. Για βιώματα που τραυματίζουν τους ανθρώπους, ιδιαίτερα σε μικρή ηλικία, και δεν επουλώνονται αλλά τους ακολουθούν για ολόκληρη τη ζωή τους.

Ορισμένα από τα βασικότερα μαθήματα που μας δίδαξε η πανδημία COVID-19 για την αντιμετώπιση των υγειονομικών κρίσεων είναι η σημασία που έχουν οι συντονισμένες διεθνείς προσπάθειες, η εμπιστοσύνη στα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας και η σφαιρική προσέγγιση για τη διαχείριση των απειλών που βρίσκονται σε εξέλιξη.